95% van de bevallingen is een feest, maar helaas telt de andere 5% soms ook mee..

Ik was nog niet echt bekomen van de bevalling van gisteren (manuele placenta afhaling en postpartumbloeding) of ik mocht vandaag alweer een fameuze ervaring opdoen.

Alles ging goed tot we besloten om te stimuleren met synto. Het kind reageerde heel slecht en moest er direct uit. Alles ging toen heel snel, plots was de kamer fel verlicht en stonden er vijf mensen rond mij. Ik verstond geen jota meer van wat iedereen tegelijkertijd zei. De dokter nam over en door de samenwerking van fundusdruk en de zuignap werd het hoofdje geboren. Ik moest overnemen. Was het nu door de veel te snelle geboorte van het hoofdje of door de schoudertjes, ik weet het niet, alleszins, toen het kindje op de buik van de mama lag en ik het perineum inspecteerde kwam ik tot de onaangename ontdekking dat de vrouw een totaalruptuur had. Dit wens ik niemand toe. Nog als kersverse mama, nog als vroedvrouw om te ervaren.
We hebben dan toch even de tijd genomen om het kind te voeden, maar daarna moest mama naar het operatiekwartier.
We hebben er nog lang over nagepraat en ik heb nu ook het belang van een goed team mogen ervaren.

Deze gebeurtenis zal nog wel eventjes blijven hangen maar vanavond gaan we beach-volleybal spelen! 't zal deugd doen!! Ook al ben ik niet veel meer waard na zo'n dag. Maar eerst een goeie spaghetti eten!! :)

Goe weekend!