Dag 7

Hier zijn we dan! Ik moet bekennen.. 't is hier eigenlijk wel super. De eerste dagen had ik het echt moeilijk omwille van de kou en omdat het hier zo snel donker is en omwille van de taal en omwille van al het schoolwerk en ga zo maar door. Maar nu gaat het een stuk beter. De barrière van één week is gepasseerd en dat doet wel deugd. ik ga niet zeggen dat het al aanvoelt als routine, maar er komt toch een beetje regelmaat in mijn dagen en da's aangenaam.

De praktijk is super plezant! De vroedvrouw waarmee ik samen werk, Maria, is een toffe madam die eigenlijk nog maar 5 jaar vroedvrouw is. Ze was vroeger pediatrisch verpleegkundige en heeft zo'n 5 jaar geleden bij Lisbeth (mijn mentor hier in Zweden) les gevolgd om barnmorska te worden. en hoe! het is echt een plezier om met haar samen te werken!
Vandaag hebben we bijvoorbeeld niets anders gedaan dan cellprov, uitstrijkjes in het Vlaams. Het is hier de gewoonte dat vrouwen doorgestuurd worden door de dokter naar de vroedvrouw voor een uitstrijkje. Ze komen dan binnen, leggen zich op de stoel en laten het uitstrijkje nemen. Binnen de 10 minuten staan ze dan terug buiten, zo snel gaat dat. Voor mij is dat super interessant want in België doen we zulke zaken niet of zelden als vroedvrouw. Van de 20 vrouwen die langs kwamen heb ik er een viertal mogen doen. 't was héél leerrijk!
De vorige dagen was het vooral prenatale consultatie, dwz dat de zwangere koppels dan op consultatie komen voor een aantal onderzoeken te doen. Ook dit gaat vrij anders dan in België, althans anders dan hetgeen ik tot nu toe gezien heb op stage. Hier is het de gewoonte dat de eerste consultatie op 12 weken 90min. in beslag neemt. Dan wordt er kennis gemaakt, gepraat, gepraat en nog eens gepraat. Voor mij is dat altijd een hele uitdaging omwille van de taal, ik moet altijd heel geconcentreerd luisteren naar wat allemaal gezegd wordt wil ik mee zijn met het gesprek en wil ik wat bijleren. Maar ook omdat ik zelf ook heel vaak betrokken word in het gesprek en dan moet weten waarover gesproken word. Dit is niet altijd het geval, maar dan vertalen ze wel even naar het Engels of de vroedvrouw probeert het uit te leggen in het Zweeds aangezien haar engels niet al te best is. Ik vind het vooral zo aangenaam omdat er voor alles tijd genomen word. De mensen kunnen hun zegje doen, ze krijgen eigenlijk heel veel tijd en dat maakt dat de sfeer altijd heel gemoedelijk is.
Komt de vrouw voor een tweede of derde of ... prenatale controle dan krijgt ze een half uur en dan doen we onderzoeken zoals fundushoogte, auscultatie (met Pinard!), palpatie, bloeddruk, urine enzovoort. Ook hier is er heel veel ruimte om te praten over vanalles en nog wat.
Ik moet zeggen dat de mensen over het algemeen vrij enthousiast zijn als ik mezelf voorstel. Ze vragen dan naar het waarom en waarom ik naar Zweden wou komen en wat de verschillen zijn met België enzovoort. Met de vroedvrouw praten ze Zweeds, maar het vormt blijkbaar geen enkel probleem om vlot over te schakelen naar Engelska.

We beginnen rond acht uur, werken tot half tien, dan is't FIKA, dan van tien tot twaalf, LUNCHRAST, van één tot half drie, dan terug FIKA, en van drie tot vier. Fika is de leukste tijd van de dag! Dan gaan we met z'n allen van de praktijk (2 vrvren, 2 verpleegsters, 1 sociaal assistente, 1 secretaresse en 1 pre-schoolteacher) koffie drinken in de keuken en koekjes eten. We zitten dan allemaal rond de tafel te babbelen en koffie te drinken en lekkere Zweedse koekjes te eten, echt cool! :p Fika is een beetje als thee-time in Groot-Brittannië, iedereen in Zweden kent het en iedereen doet het. De keuken noemt zelfs geen keuken, maar fikarum.
Backens Familjecentral, zo noemt de praktijk, ligt op ongeveer een dikke 10km van mijn kot. Da's dus elke morgen warm ingeduffeld op de fiets springen en trappen maar! Dinsdag deed ik er één uur over, toen was het aan't sneeuwen en ben ik enkele keren verloren gereden, ik had geen kou, maar kwam echter wel kletsnat toe! Niet van de sneeuw, maar van het zweet. Zweten in Zweden, het bestaat! en hoe...! Gisteren en vandaag ging het een heel stuk beter. Nu doe ik er een klein half uur over als het niet sneeuwt.

Ik ben hier ondertussen al één volle week in Zweden en ik voel dat wel. Ik voel mij meer op mijn gemak en ook een klein beetje meer thuis. Ik ken de weg van en naar de stad, naar de universiteit en naar Backens Familjecentral al zo goed als vanbuiten.
Mijn kamer is wel nog wat kaal, maar daar wil ik binnekort verandering in brengen. De mensen op mijn korridor zijn wel niet zo spraakzaam. Soms koken we eens samen met twee maar voor de rest zie ik ze bijna nooit. Nuja, overdag ben ik op stage en 's avonds zit ofwel te werken voor school, ofwel te bloggen ofwel te skypen ofwel op een feestje met mijn Zweedse buddy's.

Jaja, ik heb hier al wat mensen leren kennen. Het zogenaamde Buddy Program is van start gegaan en ik zit in groep 13. Ik zit in een groep met mensen uit Canada, Griekenland, Hongarije, Turkije, the USA, Pakistan, Australië, China, Nederland, Zweden (!!!) , Litouwen en jawel, ook één iemand uit België! Woendag hebben we kennis gemaakt en zijn we naar een dansbar niet ver van mijn kamer geweest. 't was plezant maar ik moest er jammer genoeg vroeg in want de wekker slaapt natuurlijk niet uit.
Zaterdag is er de teambuilding dag waar ik zeker naartoe ga en hoop om een paar mensen wat beter te leren kennen. 'k heb al goed contact met twee chinezen, Yang (hoe kan het ook anders...) en Serena (Williams??). 't zijn toffe mensen, maar niet van mijn groep.

Ook het weer word ik stilaan wat beter gewoon, het is nog steeds vrij donker overdag, maar het valt al niet meer zoveel op.
Ook koken gaat mij al iets beter af. Heb gisteren zowaar een hele maaltijd klaargemaakt. 'k heb er een goe uur aan bezig gezeten, maar het heeft mij dan ook des te meer gesmaakt! Hoera!

De koelkast zit ondertussen ook al een stuk voller, met andere woorden, beetje bij beetje geraak in nog geïnstalleerd hier in het mooie, boeiende maar koude Umea. (ik denk dat ik nooit ga wennen aan die kou, nu nog -5, volgende week voorspellen ze tot -12. Op de fiets heb ik steeds teveel aan, te voet moet ik altijd goed doorstappen om warm te krijgen)

Lieve mensen, ik mis jullie allemaal ontzettend! De één al wat meer dan de ander natuurlijk :p maar allemaal heel veel! Met andere woorden, alle reacties en nieuwtjes zijn welkom!

Ik kruip onder de wol! Got natt!

Hejda!
Stijn